Review: Firewatch

Je speelt als Henry, een boswachter in de 40 dat drie maanden over Twin Forks, een regio in de Rockies, moet waken. Hij nam deze job om zijn problemen achter zich te laten. Je wordt via walkie talkie door Delilah begeleid. Ze is een goedlachse natuurliefhebster dat enkele kilometers van jou, in een andere wachtpost zit. Henry en Delilah worden, ondanks dat ze elkaar nog nooit gezien hebben, al snel bevriend. Dit omdat ze heel veel gemeen hebben; de liefde voor de natuur en een geweldig gevoel voor humor.

Niet zo maar een boswandeling.
Ik zal met de deur in huis vallen: in Firewatch kan je niet erg veel doen buiten door het bos wandelen. Er zijn (bijna) geen dieren in het bos te vinden en buiten twee meiden die Henry’s geduld op de proef stellen kom je niemand tegen. Toch biedt het spel meer dan zo maar een boswandeling. De geweldig geschreven, en uitzonderlijk goed gebrachte, dialogen tussen Henry en Delilah zorgen voor een heuse belevenis dat je niet snel zal vergeten.

Het mysterie van het bos
Tijdens de drie maanden dat Henry in het bos zijn werk doet zal Delilah jou vaak op het pad sturen om voorraden op te halen of om op onderzoek uit te gaan als er verdachte rookpluimpjes te zien zijn. Maar al snel word het duidelijk dat er meer in Twin Forks gebeurd dan een stel meisjes die een feestje bouwen. Tijdens jouw trektochten kom je namelijk kisten tegen waar handige zaken inzitten zoals aantekeningen van jouw voorgangers, zo kan je gevaarlijke punten op Henry’s kaart aanduiden, maar er zijn ook minder rooskleurige zaken te vinden zoals vermist posters van andere wachters en kinderen. Meer kan ik over het verhaal niet vertellen zonder te gaan spoilen; het spel is maar 6 uur lang, en dat is als je al heel veel rond dwaalt, wel kan ik nog zeggen dat het mysterie goed in elkaar zit. Tot aan de laatste tien minuten dan, want daar viel alles wat plat op zijn gezicht, wat ik heel jammer vond.

Meer dan een melding waard
Alles wat je in het woud tegenkomt kan je aan jouw bazin melden, die meldingen openen heel wat deuren voor willekeurige dialogen. Die dialogen heb je trouwens volledig zelf in de hand: je kiest, net als in een rpg, wat Henry moet zeggen. En dit is een van de facetten waar het spel uitblinkt; alles kan goed gaan tot je iets verkeerds zegt waardoor Delilah haar walkie talkie even uitzet OF je zegt iets geweldig goeds waardoor ze plots met elkaar gaan flirten.
Een ander facet waarin het spel uitblinkt is het bos zelf, ondanks dat het een vrij lege wereld is is er heel veel te zien. Van dichtbeboste stukken tot open velden en zelfs een groot meer. Het is allemaal zo mooi om naar te kijken, dit dankzij fantastische belichting en een unieke grafische stijl. Of het nu ochtend, middag of zelfs nacht is, Twin Forks is altijd een streling voor de ogen.

Conclusie:
Hoewel Firewatch een kort spel is, met op zich weinig meer te doen dan wandelen en praten met Delilah, is het zeker een aanrader. Dit dankzij een sterk verhaal dat door uitstekende dialogen, oogstrelende grapics en een goede sounddesign wordt gedragen.
 
Firewatch werd in samenspraak met Cedric gereviewd op PlayStation 4 met een digital copy.